تأثیر تمرینات پیلاتس بر بیماران زن مبتلا به کمردرد مزمن

هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر تمرینات پیلاتس بر میزان درد، ناتوانی و استقامت عضلان خم‌کننده و بازکنند? تن? بیماران مبتلا به کمردرد مزمن است که 28 بیمار زن مبتلا به کمردرد مزمن، در دو گروه تجربی (15 بیمار) و کنترل (13 بیمار) قرار داده شدند. گروه تجربی به مدت 6 هفته تمرینات تعدیل‌شد? پیلاتس و گروه کنترل در مدت زمان مشابه، درمان‌های رایج را دریافت کردند. متغیرهای درد، ناتوانی و استقامت عضلات خم‌کننده و بازکنند? تنه به‌ترتیب توسط شاخص اندازه‌گیری میزان درد ، پرسشنام? ناتوانی عملکردی استوستری و آزمون ایتو اندازه‌گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل کوواریانس، با عامل کووریت (پیش‌آزمون) در سطح 05/0 = ? استفاده شد. نتایج نشان داد که پس از شش هفته درمان، میانگین شاخص درد (024/0 = P) و ناتوانی (016/0 = P) گروه تجربی کمتر از گروه کنترل بود. همچنین میانگین میزان استقامت عضلات خم‌کننده و بازکنند? تنه گروه تجربی نیز بیشتر از گروه کنترل بود (001/0 > P ). باتوجه به یافته‌های این پژوهش، تمرینات پیلاتس در بهبود درد، ناتوانی و افزایش استقامت عضلات خم‌کننده و بازکنند? تنه مؤثرتر از روش‌های درمانی رایج برای بیماران مبتلا به کمردرد مزمن است. یافته‌های تحقیق حاضر، از توصی? تمرینات پیلاتس به بیماران مبتلا به کمردرد مزمن حمایت می‌کند.